Na de spectaculaire dag van gisteren, was het vandaag een stuk rustiger.
Om het programma maar eens te volgen: naar een Chinese gemeenschap; bezoek aan een theeplantage en uiteraard een tempel.
Vanmorgen had onze gids een verrassing voor ons door eerst een grot te bezoeken. De betreffende grot zit achter een tempel en diende als vluchtplek tijdens diverse oorlogen met Birma.
Zoals uit eerdere blogberichten is gebleken, hebben we het erg getroffen met Wan. Hij is in voor een geintje en zet regelmatig de lachspieren aan het werk.
Naast een gids, hebben we ook de beschikking over een chauffeur, Pi Det. Door Wan aangeduid als mr. Death.
Pie is de rust zelve als chauffeur. Dit is dan ook de reden dat we tot op heden (te) laat op onze plaats van bestemming aankwamen. Op weg naar de tempel hebben we even een koffie/theepauze ingelast. Dit was bood tevens de gelegenheid wat etenswaren voor onderweg in te slaan. Wan wist ons te verassen door ons op een lekkernij te tracteren, onder zijn motto 'when you never trie, you never die'. We hebben vanmorgen genoten van gefrituurde meloenpitten. Voordat je ze kunt eten, moet je overigens eerst met je tanden het schilletje openbijten. Het pitje is heerlijk. Afgelopen dagen hebben we ook reeds lotusbloemenpitten gegeten.
De bijzondere tempel die we bezocht hebben, is op een hoge heuvel gebouwd. Vanaf die plek heb je een fraai uitzicht over de Kokrivier en kun je een blik op Myanmar (Birma) werpen.
Na dit bezoek zijn we op weg gegaan naar de Chinese gemeenschap. Voordat we daar aankwamen stopten we ergens in de middle of nowhere. Hier bleken ananassen te groeien. Naast het feit dat we nu weten hoe anassen gekweekt worden, weten we ook dat ze niet aan grote bomen groeien, maar eigenlijk hele kleine struiken zijn. Wan heeft twee anassen gekocht om onderweg op te eten. Hij kon er 5 kopen voor 20 baht, 45 eurocent.
Toen we bij de Chinesen kwamen, heeft Wan een groot mes geregeld en op professionele wijze een van de anassen gevierendeeld. Tijdens de door de Chinesen diverse geserveerde theesoorten, genoten we ook van de sappige ananas.
Na het bezoek aan de Chinese gemeenschap, zijn we nog even wezen kijken bij een theeplantage. Ook dit gaf weer een andere kijk op de theeproductie. Een theeplukker verdient 8 baht per kilo geplukte theeblaadjes. Er vanuitgaande dat per dag zo'n 20 kg geplukt kan worden, dan levert dat een dagloon van 160 baht op. Volgens onze rekenmethode is dat 4 euro.
Bij het teruglezen van deze blog is ook deze dag weer een bijzondere geweest.
Overigens zijn we vanavond nog naar de nightmarket in Chiang Rai geweest. Dit was een verademing omdat we niet voortdurend aangesproken werden om dingen te kopen.
Morgen gaan we o.a. naar Birma. We zijn al gewaarschuwd....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten